نوبت حریف!

شاید اگر کامنت یکی از دوستان نبود من توفیق پیدا نمی‌کردم برای این مناسبت پست بگذارم، چرا که در حدی نیستم که بخواهم درباره حاج قاسم سلیمانی و امثال او سخن بگویم. حالا در این دو روز بعضی از واکنش‌ها یا مطلب‌هایی که منتشر شد و برایم جالب بود را می‌نویسم.

1/ رهبرمون که گفت: همه‌ی دلبستگان مقاومت خونخواه اویند.

2/ حاج قاسم در کلیپی که صداوسیما منتشر کرد می‌گفت حاضرم تمام عمرم را بدهم تا یک بار دیگر صدای شهید حاج احمد کاظمی را بشنوم(این حد از دلبستگی‌ را ما عادی‌ها درک نمی‌کنیم) فیلم

3/ این توییت جانباز با اخلاص ما هم قشنگ بود: گرچه دلهامون لبریز از غم فراق حاج قاسم هاست! اماشهادت شوق و امید است غم ندارد! برای اولیاء خدا درجه ای جزشهادت قابل تصورنیست! ولی غصه اصلی این است، در این دنیا که انسان میتواند قاسم سلیمانی بشود چرا نمیشود؟! |

twitter|

4/ دور است از رحمت خداوند کسی که از شهادت سردار قاسم سلیمانی خوشحال شد.

5/ این عکس هم خیلی قشنگ بود.|دیشب ارواح طیّبه‌ی شهیدان، روح مطهّر قاسم سلیمانی را در آغوش گرفتند|

6/ می‌گفت حاج قاسم به فرزندش گفته بود برا شهادت من دعا کن! گفته بودند بابا شما که این همه عزیز شدین، این همه افتخار کسب کردین برای جهان اسلام و رهبر هم به شما لقب شهید زنده داده اند. با حسرتی گفته بود این لقب یک دلخوشی بیشتر نیست. (نقل به مضمون) عارف را القاب و تمجیدها فریب نمی‌دهد.

تابی به گیسویش داد، دیدم که آن‌جهانی است

لبخند زد غزل خواند، دانستم آسمانی است

قزوه