اینجا کجاست؟ سرزمین مجازی‌ها. 

مجازی چیست؟ واقعیتی که با خیال مخلوط شده است. خواسته یا نا خواسته . 

در این سرزمین هرچقدر هم سعی کنی واقعی باشی با یک مشت کلمه نمی توانی واقعیت را به تصویر بکشی. خلأ هایی باقی می ماند که خواننده نا خوداگاه آن خلأ ها را با تصورات خودش تکمیل می کند. آیا من بیدل هستم و بیدل من است ؟! به هیچ وجه! من

بیدل هستم منهای برخی شعار ها که بیشتر برای خودم جنبه ی انگیزشی دارند. آیا من از خودم عکس یا صدایی گذاشتم؟ آیا اطلاعاتی داده ام؟ اما شاید بعضی از شما تصوری از قیافه م، سنم، شغلم و . در ذهنتان ایجاد شده است. تصوری که به هیچ وجه من نیستم! پس بیدلِ ذهن شما کسی است غیر از من . خودِ من از تک تک شما تصوراتی دارم و شما را با آن تصورات می شناسم. این تصورات باعث شده بعضی از شما را دوست بدارم، از بعضی بدم بیاید و نسبت به بعضی هم هیچی در حالی که اگر با خودِ واقعی شما مواجه شوم ممکن است همه چیز کاملا بر عکس شود.



همه این ها به کنار، اینجا کمتر کسی پیدا می‌شود که بخواهد و سعی کند که تا می‌تواند حقیقت و واقعیت خودش را نشان دهد. کسی حاضر نیست آبروی خودش را بریزد. کسی حاضر نیست از خودش بد بگوید. خوبی هایش را می گوید و در مورد بدی هایش سکوت می کند. این در مورد کسی ست که دوستان مجازیش برایش مهم هستند .


این سرزمین، جایی است که ساکنینش ناشناخته اند. پس اگر اینجا از کسی بدمان بیاید، یا خوشمان، عاشق کسی شویم یا متنفر، همه‌ی این حس‌ها فقط و فقط نسبت به خیالی هایی ست که ممکن است به زودی شکل عوض کنند.


من در این سرزمین یک بار دلبسته ام، شاید شما هم .

قلم خیلی زیاد می‌تواند آدم را مجذوب خودش بکند .

قلم خیلی می‌تواند تصورات را شکل دهد .

و این سرزمین هم چیزی جز سرزمین قلم نیست .


  • پ.ن: مطلب چطور بود؟
  • منبع: وبلاگ حساب‌رسی

مشخصات

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها